Een ode aan PrachtNegerin

In de aanloop naar de Tweede Kamer verkiezingen reageerde PrachtNegerin namelijk op een Twitterbericht van D66, waarin de partij stelde dat ’Elke Nederlander van kleur en elke Nederlander met een ’andere’ naam, elke dag opnieuw racisme kent’.

Yeh. Right. Elke dag?

Onzin uiteraard. Realistische normale mensen, zoals ik, weten dat. Maar ja, wie ben ik? Volgens de D66-ideologie ben ik in ieder geval per definitie geprivilegieerd en helaas ook nog roomblank. En ook nog eens van middelbare leeftijd. Ik ken (dus?) alleen maar rijkdom, voorspoed en geluk. Mijn huidige positie, inkomen en ondernemersresultaten heb ik daarom vooral niet te danken aan mijn eigen inspanningen, opofferingen en genomen risico’s. Het is mij al-le-maal heel spontaan komen aanwaaien. Zeggen ze.

Afgewezen

PrachtNegerin – van Colombiaanse afkomst en hartstikke donker van kleur – schreef op Twitter in een reactie op dat D66-bericht, dat ze recentelijk was afgewezen voor een baan. ’Ik kan wel elke dag gaan janken omdat het door mijn huidskleur zou kunnen komen en erin blijven hangen. Maar nee, in dit geval hadden de andere kandidaten meer ervaring.’

Precies. Zo is het. En niet anders.

Bittere Pil

PrachtNegerin snapte dat er heel goed andere legitieme redenen zijn waardoor de keuze niet altijd op jou valt. Links Nederland denkt echter dat die optie niet bestaat. Het is volgens hen volstrekt onmogelijk dat je op basis van kwaliteiten en competenties ongeschikt zou kunnen zijn.

Toevallig op de dag dat PrachtNegerin reageerde, had ik – notabene als roomblanke, geprivilegieerde man van middelbare leeftijd (slechter kun je het anno 2021 niet treffen) – zelf ook een afwijzing in de pocket. Een door mij uitgestuurde offerte werd niet verzilverd. Ik geef het toe: die ’nee’ was een bittere pil omdat ik er op had gerekend dat ik deze wel zou scoren.

Maar het zou nooit in me opkomen om te durven bedenken dat de potentiële klant mij zou afwijzen omdat ik – ik noem maar wat – homo ben. Homo’s en lesbiennes schijnen immers ook volop gediscrimineerd, gepest en geïntimideerd te worden. Zeggen ze.

Tijdelijke teleurstelling

Nee, ik had gewoon een betere offerte moeten samenstellen. Wellicht had ik de ’uitdagingen’ van de klant beter moeten koppelen aan mijn oplossingen. Of, misschien was er een ander meedingend marketingbureau dat simpelweg meer ervaring had in de specifieke branche en daardoor wél de opdracht verwierf. Al-le-maal aannemelijke redenen waarom de deur voor mij dichtviel.

Tijdelijke teleurstelling is overigens niet verboden. Bij de pakken neerzitten echter wel. Dat kun je je in de huidige dynamiek van economie, acquisitie, concurrentie en arbeidsmarkt niet veroorloven. Het is echter wel je morele, maatschappelijke én economische plicht om te leren van gemaakte fouten en verkeerde inschattingen zodat je het de keer erna anders of beter doet. Om dán wel te scoren. Wie wil er niet elke dag een betere versie van zichzelf worden?

Het is de énige reden waarom PrachtNegerin groeit en bloeit. Net als ik. Door de tegenslagen die onze spiegel zijn.

Blij!

Geweldig was de collectieve (rechtse) Twitterblijheid toen PrachtNegerin vorige week op Twitter verheugd meldde dat ze elders een baan had gevonden als telefoniste / receptioniste voor 40 uur per week.

Ze verdient daarmee een felicitatie maar dat geldt ook voor haar aanstaande werkgever. Die kan een collega verwelkomen die klagen laat voor wat het is, die snapt dat je geen stap verder komt door te wijzen naar anderen en daarentegen verstandig uitgaat van positiviteit, gezond realisme, zelfreflectie en de eigen individuele kracht.

Hoera, ouderwets Hollands Glorie bestaat dus toch nog wel.

Met dank aan PrachtNegerin weten we dat weer.

Jerry Helmers
(wie ben ik?) (Linkedin-profiel)
Bekijk ook het overzicht van alle Telegraafcolumns van Jerry Helmers.

Wil je reageren op deze column?
Stuur een berichtje!

Wil je de nieuwsbrief ontvangen (1x per maand) waarin de Telegraafcolumns zijn opgenomen?
Meld je meteen aan!

Sinds januari 2010 schrijft Jerry Helmers één keer in de twee weken een column voor de Financiële Telegraaf. Hij schrijft over ondernemerschap in Nederland, zowel persoonlijke eigen ondernemersverhalen als duiding van het ondernemersnieuws in Nederland. Vanaf juni 2020 staat deze column echter bij de Premium-artikelen op de site van de Telegraaf. Daarom voor die 'fans and friends' wordt de column van Jerry ook op deze site gepubliceerd.