Ondernemen in 2020, een sprong in het diepe?

Een week of twee geleden zat ik bij vrienden in de tuin. Hun zoontje (11) liet mij het Grote Jaarboek zien, dat hij van de basisschool had meegekregen als herinnering. Want, ná de zomervakantie gaat het ventje naar de middelbare school. Mooi, zo’n aandenken, dat alle leerlingen hadden ontvangen, vol met foto’s van 8 jaar basisschool, een leuk voorwoord van de juffen en meesters én gezellige interviewtjes met de kinderen zelf.

Nou ja, interviewtjes: het waren korte vraag- en antwoordspelletjes.

Superheld

Elke leerling had tien vragen beantwoord zoals: ‘Wat is je favoriete dier?’ En, ‘Wat vind je het leukste vak op school?’

Maar ook: ’Wie is je grootste superheld?’ Ik zag dat de groep 8’ers daar ’Matthijs de Ligt’, ’Kiki Bertens’, ’Enzo Knol’, ’Dylan Hagens’ en zelfs ‘Dave Roelvink’ (!) hadden ingevuld, maar het zoontje van mijn vrienden had een twist. Zijn antwoord was: ’Ik ben mijn eigen superheld’.

Leuk! Ik hou wel van die zelfverzekerdheid.

Het is tevens een keuze voor weerbaarheid. En, iets met regie willen voeren.

Duikplank

Een ander verhaal: kort geleden was ik in het zwembad en nadat ik mijn baantjes had getrokken, keek ik naar een groepje van zes kleuters dat een poging deed het A-diploma te halen. De vrolijke badjuf vroeg het grut of er iemand was die voor de eerste keer van de hoge duikplank durfde.

Eén ventje – ik schatte hem een jaar of 6 – had lef. Met z’n bibberende spillebeentjes beklom hij de trap en de spanning steeg. Heel voorzichtig schuifelend ging hij stapje-voor-stapje voorwaarts tot aan de rand van de duikplank, behoedzaam kijkend hoe hoog die 3 meters wel niet waren. Z’n moeder had het niet meer (’Je hoeft het niet te doen hoor, schatje!’) en de vijf andere kinderen op de grond waren muisstil.

Zeker een minuut of 2 aarzelde het kereltje; hij leek de subtiele aanmoedigingen van de zwemjuf niet te horen.

En daar ging ie.

Maar, hij sprong niet.

Hij dook!

Triomfantelijk kwam hij na een paar seconden weer boven water, breed glimlachend, zijn duim omhoog en meteen roepend: ’Ik wil nog een keerrrrrrrrrr!!!!!’ Hij zal bovendien éxtra blij zijn geweest, dat hij niet het advies van z’n bange moeder had opgevolgd.

Zijn duik bleek een soort levensles. Voor mij.

Melancholisch

Over twee maanden ben ik namelijk 20 jaar zelfstandig ondernemer. Ik run al 2 decennia mijn eigen bedrijf!

Soms word ik daar wat melancholisch van. Heb ik alles er uitgehaald wat er in zat? Had ik genoeg lef? Had ik meer risico moeten nemen? Kon ik bij voorbaat weerbaarder zijn tegen mogelijke tegenslagen?

Ik geef toe: er heeft altijd iets conservatiefs in me gezeten waardoor ik denk dat ik ’verder’ had kunnen zijn. Blijkbaar toch te bang (geweest) om me een buil te vallen? Of, onderuit te gaan? Of angst voor het maken van fouten? Een psycholoog moet zich er maar eens over buigen.

Maar dit jochie van 6 gaf me ongemerkt een symbolisch zetje. Want, op het moment dat hij de trap naar de 3-meterduikplank beklom, wist hij zelf uiteraard al dat springen totaal geen optie was. Never. Nooit. Niet. Zijn eigen startgedachte was een duik. Voor minder deed hij het niet. Duiken zou ie!

Hoewel het twintigjarig bestaan van mijn bedrijf nog gevierd moet worden, weet ik nu door dit ventje onverwacht mijn credo voor de volgende twee decennia van mijn ondernemerschap: ik moet gewoon méér mijn eigen superheld willen zijn.

Wat minder springen, iets meer duiken.

Want, uiteindelijk kom je altijd boven.

Jerry Helmers
(wie ben ik?) (Linkedin-profiel)
Bekijk ook het overzicht van alle Telegraafcolumns van Jerry Helmers.

Wil je reageren op deze column?
Stuur een berichtje!

Wil je de nieuwsbrief ontvangen (1x per maand) waarin de Telegraafcolumns zijn opgenomen?
Meld je meteen aan!

Sinds januari 2010 schrijft Jerry Helmers één keer in de twee weken een column voor de Financiële Telegraaf. Hij schrijft over ondernemerschap in Nederland, zowel persoonlijke eigen ondernemersverhalen als duiding van het ondernemersnieuws in Nederland. Vanaf juni 2020 staat deze column echter bij de Premium-artikelen op de site van de Telegraaf. Daarom voor die 'fans and friends' wordt de column van Jerry ook op deze site gepubliceerd.