Wennen aan de cancelcultuur in ondernemersland

Ik wil het in deze column met u hebben over de cancelcultuur, die ook richting het bedrijfsleven bestaat. Het maakt daarbij voor een bedrijf intussen niet meer uit of een medewerker door zijn gedrag een slecht uithangbord bleek te zijn, of dat het de ondernemer zélf was die een publiek statement op een hot topic ventileerde: er zijn altijd mensen die je de oorlog verklaren en jou of jouw bedrijf cancellen.

Dus, een oproep doen aan de samenleving om geen producten meer bij je te kopen. Zo simpel (en schokkend!) is het eigenlijk.

Gezien de huidige polarisatie in Nederland, weet je bijna zeker dat de helft van de samenleving daardoor abrupt een bloedhekel aan je heeft. En, geen zaken met je wil doen.

Stik de moord

Het lijkt allemaal iets van nu, anno 2020, maar is de cancelcultuur niet iets van alle tijden?

We hebben eigenlijk toch altijd een aversie gehad tegen mensen of bedrijven, die een compleet andere visie op de samenleving hebben? Of, die zich onfatsoenlijk gedragen. Dat je daardoor dacht: bij jou koop ik niet. Stik de moord maar, waarna je het op de hockeyclub doorvertelde en dat je het zelfs bewust tot een gespreksonderwerp lanceerde op elk verjaardagsfeestje waar je kwam. Ja, beste lezer, ook dertig jaar geleden – ver voordat er überhaupt iets bestond als internet dan wel social media – annuleerden we elkaar maar al te graag.

Little House On The Prairie

Ik vermoed zelfs dat het anderhalve eeuw geleden ook al zo ging. Zo zag ik laatst op een verdwaalde zappavond een aflevering van Little House On The Prairie, de bekende tv-serie, die tien jaar lang in Nederland werd uitgezonden door de EO. In de bewuste aflevering werd Harriet Oleson, eigenaresse van het dorpswinkeltje in Walnut Grove op het Amerikaanse platteland, een keer goed gecancelled door de zwaar religieuze gemeenschap. Ze had te veel geroddeld over haar immer brave dorpsgenote Caroline Ingalls. Het leverde de Oleson’s Mercantile in die aflevering nogal wat omzetderving op; de voorraad eieren bleef liggen.

Social media

Als tóen social media hadden bestaan, dan had Harriet ongetwijfeld een groot probleem gehad. Maar aan de andere kant: tegenwoordig weet je nú vrijwel zeker dat over een maand de volgende ondernemer of een ander bedrijf weer aan de beurt is. Who’s Next? Mensen vergeten snel.

Hoe vaak hebben we immers in de afgelopen jaren niet gehoord dat half Nederland zijn ING-rekening zou opzeggen toen er weer te veel bonussen aan de top waren uitgekeerd? Hoeveel bioscoopbezoekers gaan daadwerkelijk nooit meer naar Pathé sinds het bedrijf aankondigde om geen films meer te vertonen waarin Zwarte Piet voorkomt? En zou Tony Chocolonely écht minder repen verkopen sinds de eigenaar een beledigend standbeeld bij de beurs van Berlage vernielde?

Omzetpotentie

Oké, ik erken dat de korte termijn effecten wel degelijk groter, heftiger én emotioneler zijn dan vroeger, hoewel het gezicht van Harriet Oleson ook op zwaar onweer stond in 1885. Maar de vraag is of je er wakker van moet liggen. Want… als de helft van de samenleving faliekant tegen je is, dan nóg is die andere helft gewoon jouw omzetpotentie.

Echter, enig bewustzijn van de huidige cancelcultuur nú is voor elke ondernemer geen overbodige luxe. Zo is het ook weer. Dus, weet gewoon dat Het Zwaard van Damocles bestaat en niet altijd hoeft te vallen. Maar als ie toch valt, dan is het slechts een kwestie van positief vooruitkijken met wat gezond verstand.

’Oké, dit is nu inderdaad even niet leuk. Het zal mij benieuwen wie de volgende is.’

Geen zorgen dus. Het winkeltje van Harriet Oleson heeft uiteindelijk ook de eindstreep gehaald tot de slotepisode in het tiende en laatste seizoen.

Jerry Helmers
(wie ben ik?) (Linkedin-profiel)
Bekijk ook het overzicht van alle Telegraafcolumns van Jerry Helmers.

Wil je reageren op deze column?
Stuur een berichtje!

Wil je de nieuwsbrief ontvangen (1x per maand) waarin de Telegraafcolumns zijn opgenomen?
Meld je meteen aan!

Sinds januari 2010 schrijft Jerry Helmers één keer in de twee weken een column voor de Financiële Telegraaf. Hij schrijft over ondernemerschap in Nederland, zowel persoonlijke eigen ondernemersverhalen als duiding van het ondernemersnieuws in Nederland. Vanaf juni 2020 staat deze column echter bij de Premium-artikelen op de site van de Telegraaf. Daarom voor die 'fans and friends' wordt de column van Jerry ook op deze site gepubliceerd.