Laat ondernemers het land leiden
TELEGRAAFCOLUMN Jerry Helmers (15 dec. 2020)
15 December 2020 - Categorie AlgemeenKlik HIER voor de originele versie op de site van De Telegraaf (Premium) * column van dinsdag 15 december 2020.
Bekijk ook het overzicht van alle Telegraafcolumns van Jerry Helmers.
HOERA! Dit is mijn 250e Telegraafcolumn!
Laat ondernemers het land leiden
door Jerry Helmers
Oké, we zitten in een serieuze lockdown. En, wéér die zure appel. Vijf weken lang! Goed, misschien had Rutte geen andere opties kunnen aankondigen dan de maatregelen die hij nu had maar de dramatische crux zit ’m natuurlijk in de maanden ervoor.
Mijn stellingname is dan ook helder: hadden ondernemers het land maar geleid. Dan waren we veel beter af geweest.
Het zit immers in de genen van ondernemers om flexibele, werkbare en aanvaardbare oplossingen-op-maat te creëren.
Dat doen ze ook elke dag voor hun klanten. Het is de basis van hun succes én bestaansrecht. Het gros van de ondernemers denkt bovendien out-of-the-bekende-box.
Van de ondernemende zzp’er die in zijn eentje creatief brainstormt tot aan de ambitieuze mkb’er die met zijn team per definitie vooruitdenkt in kansen.
Brainstormen?
Echter, sinds gisteren vraag ik me af hoe de aangekondigde maatregelen in het Haagse spel tot stand zijn gekomen. Je hebt ministers, ambtenaren en wat ’experts’ die waarschijnlijk met elkaar brainstormen.
Áls het inderdaad zo werkt, dan is er nul-komma-nul effectiviteit.
Ze zien namelijk alleen de binnenkant van The Box en de buitenkant voelen ze niet.
Want, als hét doel is – zoals Rutte gisteravond zei - om het aantal contactmomenten van ons allemaal structureel te verminderen, dan kun je toch ook wel iets anders bedenken?
Losse pols
Ik noem maar iets uit de losse pols: een kentekenbeleid. Op de even dagen alleen de even nummers naar de winkelcentra. En op de oneven dagen andersom. Of iets dergelijks. Of, op de even dagen alleen de mensen naar buiten wiens achternaam begint met een A t/m L. En dan op de andere dagen de M t/m Z. Of, verbied mensen onder de 65 jaar dat ze ’s ochtends vóór 10 uur in de supermarkt komen. Natuurlijk is op deze losse pols ook best wat aan te merken, maar ik weet zeker, beste lezer én ondernemer, dat u ook dergelijke maffe ideeën hebt, die bij nadere kritische beschouwing, verdieping én uitwerking tóch effect zouden kunnen sorteren. Of, in ieder geval een inspirerend alternatief zijn dan letterlijk alle deuren dicht. Zo lang het generieke doel maar blijft staan: minder contactmomenten.
Dromen najagen
Er is echter nog iets. Bij de steunpakketten wordt – tot mijn ergernis - alleen maar vanuit een financieel perspectief beredeneerd. Dat alles is overigens op zich legitiem, maar realiseren politici, bestuurders, ambtenaren én de aangeschoven experts, dat het overgrote merendeel van de ondernemers nooit voor ondernemerschap koos omdat men per sé veel geld wilde verdienen?
Nee, men ging naar de inschrijvingsdesk van de Kamer van Koophandel om dromen te kunnen najagen. Om dingen beter te doen dan de eigen werkgever dat deed. Om ideeën te laten accelereren en excelleren. Om onafhankelijk te kunnen zijn. Om eigen regie te kunnen voeren. Om sneller te groeien, ook op persoonlijk vlak.
Gestrekt been
Snappen de Haagse denktankjes dat ze dus nu met een gestrekt been dat o zo persoonlijke ondernemershart met die dromen en ambities precies in het midden raken? Realiseren ze zich dat dit misschien nog véél erger is dan de financiële strop die ondernemers door dit incompetente en inconsistente overheidsgeklungel ervaren?
Nee, dat doen ze niet.
Uiteraard geloof ik Rutte en collega’s als ze zeggen dat ze ’begrip en medeleven’ hebben. Alleen, ze voelen het niet! Vergelijk het met ouders die hun kind verliezen. Ieder mens – zoals u en ik - begrijpt dat ouders de rest van hun leven een ondraaglijk leed moeten meedragen. Maar, linksom of rechtsom: wij voelen dát leed nooit écht tot in het diepste van onze ziel. Ook dáár kan geen euro compensatie tegenop.
Precies daarom moeten ondernemers aan het roer. Die voelen én weten wat nodig is.
Uiteraard zie ik nu uw gefronste wenkbrauwen. („Zo werkt het niet in Nederland, Jerry!”) maar het is in deze grootste naoorlogse crisis bittere noodzaak om óók op dit vlak maar eens uit The Box te stappen en een nieuwe Box te bouwen.
Want… wij, burgers en ondernemers van Nederland worden sinds het begin van de coronapandemie door de overheid al lang niet meer als klant gezien.
En, we worden al helemaal niet meer op maat bediend.
Jerry Helmers
(wie ben ik?) (Linkedin-profiel)
Bekijk ook het overzicht van alle Telegraafcolumns van Jerry Helmers.
Wil je reageren op deze column?
Stuur een berichtje!
Wil je de nieuwsbrief ontvangen (1x per maand) waarin de Telegraafcolumns zijn opgenomen?
Meld je meteen aan!
Sinds januari 2010 schrijft Jerry Helmers één keer in de twee weken een column voor de Financiële Telegraaf. Hij schrijft over ondernemerschap in Nederland, zowel persoonlijke eigen ondernemersverhalen als duiding van het ondernemersnieuws in Nederland. Vanaf juni 2020 staat deze column echter bij de Premium-artikelen op de site van de Telegraaf. Daarom voor die 'fans and friends' wordt de column van Jerry ook op deze site gepubliceerd.
Ja... Leuk! Graag ontvang ik de onmisbare tips om excellente zakelijke blogs te schrijven. En meer!
Lees hier ons privacy statement.