Snappen ZZP'ers wel dat het kabinet ze wil opvoeden?
TELEGRAAFCOLUMN Jerry Helmers (8 sept. 2020)
14 September 2020 - Categorie AlgemeenKlik HIER voor de originele versie op de site van De Telegraaf (Premium) * column van dinsdag 8 september 2020.
Bekijk ook het overzicht van alle Telegraafcolumns van Jerry Helmers.
Snappen ZZP’ers wel dat het kabinet ze wil opvoeden?
door Jerry Helmers
Het was 1983. Mijn ouders, Georg en Betty, kwamen plots tijdens het avondeten met een schokkende boodschap: “Jerry, als je over 2 maanden 15 jaar bent, krijg je van ons geen zakgeld meer. Je kunt een bijbaantje zoeken en zelf je geld verdienen.”
Ik zal ze ongetwijfeld alle mogelijke ziektes op ongenuanceerde puberale wijze hebben toegewenst. Maar nú, in mijn volwassen leven, kijk ik tóch met een dankbare glimlach terug op die aankondiging aan tafel.
Krantenwijk
Tót 28 juni 1983 ontving ik maandelijks van mijn ouders 30 gulden zakgeld. Ik kwam daar aardig mee rond. Maar ja… wat te doen als ik géén zakgeld meer zou krijgen? Van 0 gulden kan geen puber leven. Maar ik loste het op (vanzelfsprekend mopperend, vloekend en tierend op het thuisfront): ik vond een krantenwijk bij Het Parool in Amsterdam-Osdorp. In plaats van 30 gulden per maand, had ik ineens 55 gulden per week!
Wat een rijkdom.
Eigenlijk was het ietsje meer. Want van de distribiteur kreeg je altijd – als je je dagvoorraad voor de wijk ophaalde – drie extra kranten mee in geval er één scheurde, nat werd of door een woeste hond kapot werd gebeten. Maar voor die drie extra kranten had ik natuurlijk drie ‘zwarte’ abonnees die me ‘onder de tafel’ elke maand een tientje betaalden. Juist ja! Dat was voor hen vier keer goedkoper dan een ‘echt’ abonnement. (Sorry Parool, maar zo ging het in de jaren ’80!).
TOZO3
Aan deze handel én aan de verantwoordelijkheid die mijn ouders mij gunden, moest ik denken, toen het kabinet de ZZP-steunmaatregelen in de vorm van TOZO3 aankondigde. Hoewel ikzelf liever had gezien dat er helemaal geen nieuw steunpakket zou komen, begrijp ik eigenlijk wel dat de meeste ZZP’ers, juist ook degenen die zichzelf activistisch als ‘zelfstandig ondernemer’ categoriseren, toch vooral slachtoffer willen zijn. Ze snappen immers niet wat het is om verantwoordelijkheid voor gemaakte keuzes te dragen en ze zijn te lui om na te denken over een renderend alternatief.
Maar goed, deze Zelfstandigen Zonder Potentie krijgen nu dus toch tot 1 juli 2021 wél de tijd om hun eigen businessmodel te heroverwegen. Dus, hoe ze onafhankelijk levensvatbaar kunnen worden. Met perspectief.
Ik had overigens maar 2 maanden de tijd, toen ik 15 was. Just saying!
Zelfstandigenaftrek
Er is tegelijkertijd – onder het gros van de ZZP’ers – grote ergernis over het stapsgewijs afbouwen van de zelfstandigenaftrek. (“Alles wordt ons afgenomen… boehoehoehoe…..”).
Op dit thema denk ik ook: wees blij met zo’n prikkel. Het zét je aan het denken. Althans, dat zou het moeten. Je kunt bovendien je mindset veranderen: je kunt het verlies van dit fiscale voordeel immers ook beschouwen als een klant die afhaakt. Ook dán moet je aan de bak om vervanging te vinden. Het afbouwen van de zelfstandigenaftrek is dus een prachtig middel om zelfredzaamheid te stimuleren.
Vakbondsdogma
Dat velen het daar niet mee eens zijn, weet ik ook wel. Zo berichtte Charles Verhoef, vakbondsman voor ZZP’ers in de bouw en bondgenoot van alle andere jammerende ZZP-vakbonden, op Linkedin dat “het minimaliseren van de zelfstandigenaftrek de zelfredzaamheid van ZZP’ers niet vergroot.”
Welke maatregelen dan wél goed zouden zijn voor de zelfredzaamheid van ZZP’ers, zegt hij er uiteraard niet bij. Nu ja, je kunt het wel raden: ‘word lid van mijn vakbond (want dan heb ik bestaansrecht)’. En: ‘de zelfstandigenaftrek moet gewoon gehandhaafd blijven’. Jammer, jammer, jammer. Het vakbondsdogma is allemaal zo simpel, opportunistisch en weinig inhoudelijk.
Tegelijkertijd kan ik het de mens Verhoef en zijn collega-bondgenoten van de ZZP-clubjes niet kwalijk nemen. Ze weten gewoon niet beter.
Hoe dat komt? Het heeft te maken met hun opvoeding. Want écht… hadden Verhoef c.s. maar twee ouders gehad die wisten welke opvoedwaarde aan de eettafel écht van levensbelang zou zijn geweest.
Tegelijkertijd kan ik het de mens Verhoef en zijn collega-bondgenoten van de ZZP-clubjes niet kwalijk nemen. Ze weten gewoon niet beter.
Hoe dat komt? Het heeft te maken met hun opvoeding.
Want écht… hadden Verhoef c.s. maar twee ouders gehad die wisten welke opvoedwaarde aan de eettafel écht van levensbelang zou zijn geweest.
Jerry Helmers
(wie ben ik?) (Linkedin-profiel)
Bekijk ook het overzicht van alle Telegraafcolumns van Jerry Helmers.
Wil je reageren op deze column?
Stuur een berichtje!
Wil je de nieuwsbrief ontvangen (1x per maand) waarin de Telegraafcolumns zijn opgenomen?
Meld je meteen aan!
Sinds januari 2010 schrijft Jerry Helmers één keer in de twee weken een column voor de Financiële Telegraaf. Hij schrijft over ondernemerschap in Nederland, zowel persoonlijke eigen ondernemersverhalen als duiding van het ondernemersnieuws in Nederland. Vanaf juni 2020 staat deze column echter bij de Premium-artikelen op de site van de Telegraaf. Daarom voor die 'fans and friends' wordt de column van Jerry ook op deze site gepubliceerd.
Ja... Leuk! Graag ontvang ik de onmisbare tips om excellente zakelijke blogs te schrijven. En meer!
Lees hier ons privacy statement.